'Roedd gweld fy ngŵr yn gorfod fy ngadael yn y fath sefyllfa yn anodd'
- Cyhoeddwyd
Yr Aelod Cynullliad Bethan Sayed sy'n egluro sut brofiad yw rhoi genedigaeth yn ystod cyfnod y coronafeirws a pha mor anodd oedd delio â'r ffaith na allai ei gŵr, Rahil, fod gyda hi yn yr amser cyn, nac ar ôl, yr enedigaeth.
"Mae gennym ni ddigon i ddweud wrth babi Idris pan fydd o'n hŷn am gael ei eni ynghanol pandemic!"
Doeddwn i ddim yn hir wedi dechrau fy nghyfnod mamolaeth pan ddaeth y newyddion cyntaf o China am y coronofeirws. Roeddwn i, fel pob menyw arall mae'n siŵr, yn edrych ymlaen at gyfnod o ymlacio a pharatoi at groesawu aelod newydd i'r teulu.
Roedden ni wedi cwblhau cwrs mamolaeth gyda rhieni eraill ac am gwrdd â nhw yn aml i rannu profiadau a syniadau am fod yn rhieni newydd. Coffis a chlonc dros gacennau, mynd am dro o gwmpas y parc... pethau syml ar ôl blynyddoedd o weithio heb fawr o seibiant!
Cefais ond un cyfle i wneud hynny cyn i'r lockdown gyrraedd Cymru. Y canllaw ar gyfer menywod beichiog wedi hynny oedd aros yn y tŷ.
Ond roedd bod yn y tŷ bob dydd yn rhoi gormod o amser i fi boeni am enedigaeth fy mabi; am y sefyllfa gymdeithasol ehangach a'r ansicrwydd am y dyfodol.
Ar ben hynny, roedd canllawiau'r NHS o ran cael mynediad i'r ward mamau yn yr ysbyty yn newid bron yn ddyddiol.
Anodd dygymod
Cefais wybod nad oedd gan wŷr neu bartneriaid hawl i fynd i'r ysbyty mwyach tan y cyfnod olaf posib na chwaith yn cael aros yno ar ôl yr enedigaeth.
Bethan a'i gŵr Rahil adref yn saff gydag Idris
Roedd mor anodd i mi ddygymod â'r ffaith na fyddai fy ngŵr yn gallu aros gyda fi, a minnau yn fam newydd heb yr un syniad am beth i'w wneud na sut i ymdopi.
Doeddwn i ddim yn disgwyl byddai rhoi genedigaeth yn hawdd, ond doeddwn i ddim yn disgwyl y byddai mor anodd chwaith!
Gan fod y babi'n hwyr yn cyrraedd gwnes i dderbyn y cynnig o gael inducement. Ar y ffordd adre o fy hebrwng i'r ysbyty stopiodd yr heddlu fy ngŵr a gofyn iddo pam ei fod yn gyrru'n hwyr y nos yn ystod cyfnod y lockdown. Gwnaeth yr un digwyddiad hynny i mi sylweddoli na fyddai dim yn normal o ran rhoi genedigaeth.
Treuliais nifer o ddyddiau yn yr ysbyty, ac ar ôl oriau o boen a thriniaethau lu, daeth y penderfyniad i gael C-section.
'Profiad gwefreiddiol'
Roedd y sefyllfa'n anodd, ond roedd fy ngŵr wrth fy ochr trwy'r drinaeth a phrofiad gwefreiddiol oedd medru croesawu babi Idris Abbas Sayed i'r byd o'r diwedd - ei weld am y tro cyntaf, ei glywed yn crio ac i'w ddal yn fy mreichiau yn saff.
Daeth Idris i'r byd ar ôl genedigaeth Cersarean, ond roedd rhaid i'w dad, Rahil, adael yn syth gan adael Bethan ar ei phen ei hun
Lai nag awr ar ôl yr enedigaeth, daeth nyrsys i dywys fy ngŵr o'r ysbyty. Doeddwn i ddim cweit yn siŵr beth oedd yn digwydd oherwydd o'n i wedi gorfod cymryd nifer o gyffuriau yn sgil y driniaeth. Roedd fy magiau yn ddi-drefn ar ôl rhuthro o un adran yn yr ysbyty i'r llall ac roedd yn amhosib i fi symud i newid neu i fwydo'r babi.
Roedd gweld fy ngŵr yn gorfod fy ngadael i yn y fath sefyllfa yn anodd iawn. Roeddwn i'n unig ac yn poeni am bopeth. Sut fydden i'n ymdopi heb help?
Roedd yn dda cael cwrdd â mamau eraill wrth gwrs - i rannu straeon, ac i roi help i'n gilydd. Ond roedd y staff yn eithriadol o brysur ac roedd yn amlwg bod mwy o straen arnyn nhw yn absenoldeb ein gŵyr neu bartneriaid, a fyddai fel arfer yno i'n helpu ni.
Masgiau a menig
Cefais gyfle i siarad gyda fy ngŵr a fy nheulu agos dros y ffôn yn ystod y dyddiau nesaf yn yr ysbyty - ond weithiau roedd gwneud y galwadau hynny'n anodd. Roeddwn i'n ceisio bod yn feddyliol gryf er mwyn y babi - ond yn gorfforol roeddwn i'n stryglo i wneud popeth fy hun. Roedd yn anodd i fy ngŵr hefyd. Roedd e adref ar ben ei hun - a'r unig lle'r oedd e am fod oedd wrth ein hochr ni.
Roedd staff ar y ward yn gwisgo masgiau a menig bob tro roedden nhw'n dod atom ni, ond roedd sicrhau pellter priodol rhwng y staff a'r menywod yn anodd oherwydd natur yr help oedd angen arnom.
Yn eironig, pan ddaeth yr amser i adael yr ysbyty ar ôl tridiau, o'n i'n llawer mwy nerfus am fynd adref - am adael trefn ddyddiol yr ysbyty a chysur y mamau eraill.
Oherwydd mesurau diogelwch y pandemig doedd y realiti o adael yr ysbyty gyda'u babi newydd ddim yn union fel y ddelwedd ramantus oedd gan Bethan
Pan ddaeth fy ngŵr i'r ysbyty, doedd e ddim yn cael dod i'r ward. Yn hytrach roedd yn rhaid i fi a'r fydwraig gario'r bagiau a gwthio'r babi ar ei throli i lawr i'r brif fynedfa. Yno, roedd croes fawr ar y llawr wedi ei greu allan o dâp coch. Roedd rhaid i fy ngŵr rhoi sedd car y babi ar y groes, ac wedyn gadael yr ysbyty eto er mwyn i mi roi'r babi yn ei le. 'Doedd dim hawl gan y fydwraig i fynd yn agos iddo.
Roeddwn wedi breuddwydio am gerdded yn rhamantus allan o'r ysbyty gyda fy ngŵr, ein babi yn y sedd yn saff. Ond fy realiti i oedd cerdded allan ar ben fy hun, fy ngŵr yn aros yn ei fenig a'i fasg y tu allan a rhes o geir gyda gŵyr a phartneriaid eraill y tu ôl iddo, yn aros eu tro i gasglu eu teuluoedd bach newydd. Swreal yw'r unig air am y peth!
Gweld teulu dros ffôn
Rydym wedi bod adre nawr ers tair wythnos, a'r unig gyfle i weld teulu yw trwy sgyrsiau lu ar fideo ffôn - yn ceisio dod o hyd i gyfle i ffonio pan mae Idris ar ddihun ac yn hapus ei fyd. Doedden ni ddim wedi disgwyl gallu cwrdd â theulu fy ngŵr yn syth, gan eu bod nhw'n byw yn India. Ond bydden i byth wedi dychmygu peidio gallu gweld fy rhieni i, sydd yn byw ond ychydig o filltiroedd i ffwrdd ym Merthyr Tudful!
Mae peidio gweld teulu wedi bod yn sialens heb os, ond mae'n well yn y pen draw, er mwyn i ni gyd fod yn saff. Bydd digon o gyfleoedd i ni gwrdd ar ôl i'r cyfnod yma ddod i ben. Dwi wedi prynnu camcorder bach er mwyn sicrhau ein bod ni'n recordio digon o'r cyfnod yma er mwyn dangos i babi Idris pan fydd o'n hŷn.
Mae dod yn fam am y tro cyntaf yn sialens ynddo'i hun ac mae dod â babi i'r byd mewn cyfnod mor fregus yn anoddach fyth. Ond yng nghanol y tywyllwch, mae wedi bod yn hyfryd medru rhannu straeon a lluniau o Idris ar y cyfryngau cymdeithasol. Dyna un peth sy'n llwyddo bob amser i godi gwên!
Ac wrth gwrs, 'does dim byd gwell na syllu mewn i lygaid babi a theimlo gwres ei gwtshys di-ri, yn enwedig ar ddyddiau anodd pan mae bod yn y tŷ a methu mynd allan yn profi'n anodd.
Ar ôl i hyn ddod i ben, dwi'n edrych ymlaen at fynd i nofio gyda'r babi; i gwrdd â rhieni eraill; i fynd i'r parc heb boeni am ba mor agos mae pobl eraill ata i - ac i rannu cariad babi Idris gyda'n teulu a ffrindiau i gyd.
